La Përgjegjësia plotësuese, funksionon me karakter përjashtimi dhe në një mënyrë të mbetjeve në shkallën e fundit kur një mospagim paraqitet nga një kompani.
Nëse, kur ky borxh është i pagueshëm, kompania, si debitori kryesor, nuk i përmbahet detyrimeve të saj të pagesës, atëherë ajo mund të përdorë kërkesën për pagesë te menaxherët e filialit të lidhur me kompaninë.
Kjo do të bëhet për sa kohë që kreditori demonstron se puna e pagesës që kompania ka si debitor kryesor ka dështuar në disa përpjekje dhe se ajo në të vërtetë nuk ka qenë në gjendje të zgjidhë problemin ose të përmbushë detyrimin e saj përkatës.
Çfarë karakterizon kryesisht përgjegjësinë e pasigurt?
Karakterizohet në thelb duke qenë një në të cilin mund të kërkohet borxhi i përgjithshëm i një kompanie, ndaj debitorë ndihmës, vetëm në rast se është bërë një përpjekje për të mbledhur borxhin, pa ndonjë sukses në përpjekjet.
Kjo është kur debitori filial duhet të përgjigjet, në rastin e vetëm që debitori kryesor, domethënë shoqëria në tërësi, nuk ka qenë në gjendje t’i përgjigjet ekonomikisht problemit të paraqitur nga kompania.
Kjo është arsyeja pse, nëse një kompani ju ka borxh një shumë të caktuar parash, duhet të përpiqeni të merrni prej tyre në disa raste, duke kontrolluar që shoqëria nuk është përgjigjur, atëherë do të duhet të përballeni me këto prova dhe të jeni në gjendje të filloni kërkojnë përgjegjësi të zëvendësueshme që kanë ata anëtarë të shoqërisë me borxhet e fituara nga kompania.
Detyrimi plotësues, siç përcaktohet në Ligjin 58/2003, Taksa e Përgjithshme, është përgjegjësia që i bie një personi kur ka një shkelje të kontratës nga një palë e tretë në një shoqatë.
Shembull i Përgjegjësisë Ndërmarrëse
P.sh., një kompani është një menaxher filial kur kontraktuesi i drejtpërdrejtë i të punësuarve nuk i përmbahet detyrimeve të punës dhe sigurimeve shoqërore me punëtorët e tyre.
kjo përgjegjësia plotësuese bie mbi një person i cili nuk paguan një borxh nga një palë e tretë. Në këtë fushë, për shkak të faktit se borxhi nuk mund të kërkohet nga mbajtësi i së njëjtës, detyrimet e pagesës atyre që janë caktuar në kontratë ose, duke dështuar, për të cilët legjislacioni përkatës përcakton si garantues të debitorit.
Për shembull:
Për të qenë më specifik, kjo nuk do të thotë se borxhi kalon në duart e një pale të tretë, pasi që vetëm personi kryesor i ngarkuar mund të kërkohet të paguajë, por nëse kjo përgjegjësi është përmendur në kontratë, ajo do të duhet të respektohet ligjërisht, për të sqaruar më tej këtë pikë, duhet të theksohet se përgjegjësia e partnerëve brenda një kolektive ose shoqate është:
- Personal
- Solidariteti
- i pakufizuar
- Filiali
Neni 127 C. de C. përmbledh se Të gjithë partnerët që janë pjesë e partneritetit kolektiv janë të detyruar personalisht dhe bashkërisht, me të gjitha pasuritë që ata zotërojnë, në operacionet rezultuese që kryhen në emër dhe në emër të shoqatës, nën nënshkrimin e saj, për të cilën do të duhet të përgjigjeni për të gjithë nëse jeni të lidhur, pasi që fitimet dhe humbjet ndahen.
Po ashtu arti 237 C. de C. përcakton se pasuria ose pasuria personale e ortakëve të përgjithshëm që nuk ishin përfshirë në pasuritë e shoqatës kur u krijua, nuk mund të shiten për pagimin e detyrimeve ose borxheve të kontraktuara nga kompania, por pasi të kenë bërë shitjen totale të aseteve që i përkasin shoqërisë.
La përgjegjësia e të gjithë partnerëve Ai përfshin atë të vendosur në kontrata, atë të veprimeve të paligjshme dhe përgjegjësisë ligjore.
Arsyeja ekonomike
Ortakët që i përkasin SL dhe SA fitojnë një përgjegjësi të kufizuar në kohën e paraqitjes në regjimin e kapitalit.
Në anën tjetër, Partneritetet kolektive nuk i nënshtrohen ndonjë regjimi të ngjashëmPrandaj, palët e treta mbeten të pambrojtura në rast të problemeve financiare, veçanërisht ato për shkak të përgjegjësisë për shkelje që nuk kanë mundësi të zgjedhin debitorët e tyre.
Për këtë arsye, shoqëria kolektive ofron një regjim fleksibël dhe shumë më efikas, i cili në të njëjtën kohë vendos një përgjegjësia e pakufizuar e anëtarëve të saj.
Një përgjegjësi personale
Ortakët nuk janë pjesë e marrëdhënieve kontraktuale që kompania ose kompania ka me palë të treta, kështu që përgjegjësia e pasigurt nuk rrjedh nga marrëdhënie të tilla.
Në fakt, ndodh krejtësisht e kundërta, ligji përcakton një përgjegjësi që synon të mbrojë palët e treta që mund të preken. Prandaj, vendoset një regjim i detyrueshëm.
Përgjegjësia e partnerëve është më e lartë se ajo e vetë kompanisë, në një mënyrë të tillë që të ketë një ngjashmëri të caktuar me sigurinë. Arsyeja pse, mund të zbatohet mutatis mutandis, si dhe disa rregulla të Kodit Civil të Spanjës, ato që lidhen me sigurimin, kryesisht ato që kanë të bëjnë me rastësitë.
Për të përfunduar, përgjegjësia personale e bashkëpunëtorit, shkon vetëm deri në kompensimin e dëmeve dhe nuk e detyron këtë të fundit të veprojë në përputhje me kontratën specifike midis kompanisë dhe palës së tretë.
Një përgjegjësi e përbashkët
Përgjegjësia e bashkëpunëtorëve në një kompani është e përbashkët, e cila lejon kreditorin të përdorë falas ius zgjedhjet, domethënë mund të pretendosh çdo partner i zgjedhur nga ju që paguan të gjithë borxhin dhe ius variandi, që do të thotë se partneri që pretendon borxhin mund të ndryshojë për arsye të ndryshme.
E regjimi pasiv i solidaritetit të Kodit Civil. Gjëja më e shquar në lidhje me këtë përgjegjësi është se solidariteti karakterizohet nga përfitimi i marrëdhënieve të jashtme, por jo gjithmonë duke marrë parasysh marrëdhëniet e brendshme ortakë të përbashkët debitorë.
E para, ortaku ka mundësinë të kërkojë rimbursimin e asaj që ai ka paguar si bashkërisht dhe veçmas përgjegjës ndaj një kreditori, pasi që detyrimet dhe borxhet i përkasin shoqërisë, domethënë të gjithë bashkëpunëtorëve të saj në pjesën e tyre proporcionale.
Është një lloji i përgjegjësisë së përkohshme dhe nuk mbikëqyret nga asnjë institucion, përkundrazi është një vendim në të cilin partnerët janë të lirë të zgjedhin regjimin e brendshëm me të cilin do të ndahen proporcionet e përgjegjësive ekonomike.
Me përgjegjësi të pakufizuar
Në Neni 127 i Kodit Civil është vërtetuar se partnerët përgjigjen me të gjitha pasuritë e tyre, të tashmen dhe të ardhmen. Ndodh në mënyrë të kundërt në rastet kur partnerët e SL ose SA, pasi këtu përgjegjësia nuk është e kufizuar në atë që kontribuohet si vlerë kapitali.
Një përgjegjësi plotësuese
Në Neni 237 Isshtë vërtetuar se kreditorët e ndërmarrjes mund të drejtohen kundër ortakëve në rastin e vetëm që ata kanë bërë justifikime nga asetet shoqërore, me fjalë të tjera, është kur kompania nuk ka aftësinë paguese për të paguar borxhin e kontraktuar.
Ky artikull u jep partnerëve një përfitim unik turne analog se do të jeni në gjendje të përdorni garantuesin e paracaktuar.
Në këtë rast, kreditori mund të padisë të dy palët, duke u mbështetur në përfitimin e justifikimit në fazën e ekzekutimit. Ortaku mund të mbrojë sekuestrimin e pasurive të tyre duke i treguar kreditorit ato pasuri që shoqëria zotëron, kështu që kreditori duhet së pari t'i marrë ato për të shlyer borxhin dhe nëse këto nuk janë të mjaftueshme, do të ishte rasti që pasuritë personale të partnerët, përputhja ose embargoja.
Ky sistem është dizenjuar me qëllimi i stimulimit të partnerit, e cila padyshim që ka më shumë informacion sesa kreditori në lidhje me pasuritë e kompanisë me të cilën ajo mund të shlyejë borxhin e saj, duke bashkëpunuar dhe përshpejtuar të gjithë procedurën në mënyrë që kreditori të marrë pagesa sa më shpejt të jetë e mundur, në vend që të detyrojë kreditorin ose avokatin tuaj përkatës për të kërkuar pasuritë që kompania ka regjistruar, duke humbur shumë kohë, para dhe përpjekje.
Efektet e ndryshimit te partnerët
El partneri i ardhshëm, duke folur për një kompani tashmë të zyrtarizuar, është një partner i cili bashkohet me një shoqatë dhe menjëherë merr përgjegjësi në aspekte të ndryshme, kryesisht borxhe ekzistuese në kohën e anëtarësimit në kompani dhe padyshim borxhet e ardhshme.
El partneri në ikje, domethënë, ai që ka lënë një kompani funksionale, duhet të përgjigjet me pjesën e tij proporcionale të borxhit që nga largimi i tij, pasi që neni 1205 i Kodit Civil përcakton se pëlqimi i plotë i kreditorit është i nevojshëm për të kryer novacionin e nevojshëm për të liruar partnerin nga detyrimet e ardhshme për shkak të borxhit.