Laffer eğrisi, vergi gelirleri ile vergi faiz oranları arasındaki ilişkinin grafik bir gösterimidir. Eğrinin amacı, faiz oranları değiştiğinde vergi gelirinin nasıl dalgalandığını göstermektir. Bu eğrinin yaratıcısı, vergi oranındaki bir artışın, vergi tabanı çöktüğü için tahsilatta bir artışa dönüşmediğini savunan Amerikalı iktisatçı Arthur Laffer'dir.
Laffer, vergi oranının sıfıra ayarlandığı anda, gerçekte hiçbir vergi uygulanmadığı için hazinenin gelirinin mevcut olmadığını savunuyor. Aynı şekilde, vergi oranı% 100 ise, hiçbir şirket veya birey, geliri elde ettiği bir malı üretmeyi kabul etmeyeceği için vergi geliri olmaz.
Laffer'e göre, vergi oranlarının en uç noktalarında, vergi tahsilatı sadece sıfırsa, sonuç, bu uçlar arasında mümkün olan maksimum tahsilata izin veren bir ara oranın varlığıdır. Herhangi bir ekonomide enflasyonun paranın değerini düşürdüğü göz önüne alındığında, enflasyon, tam da bu olgunun bir sonucu olarak değer kaybı olarak kabul edilen ve gerçek para dengelerinin sahiplerinin sürekli olarak parayla karşı karşıya kaldığı bir vergi olarak görülebilir. , endeksli olmayan tahviller ve finansal araçlar.
Bu temelde neden Laffer eğrisi, herhangi bir ekonomide enflasyondaki değişimin etkilerini analiz etmek için kullanılabilir.
Laffer eğrisi ve vergiler
O zaman söyleyebiliriz ki Laffer eğrisi bir grafik temsilidir Bir ülkenin ekonomisinin, bir hükümetin gelirinin yalnızca alınan vergilere bağlı olduğu gerçeğinden nasıl etkilendiğini görebilirsiniz. Eğri, vergilerdeki artışın mutlaka daha fazla para elde etmek anlamına gelmediğini açıklamaya çalışır.
Sonuç olarak, Laffer eğrisi bir hükümetin vergi tahsilatını belirli bir noktadan fazla artırdığında, Mal ve hizmet vergilerinizi düşürmeye kıyasla çok daha az para kazanabilirsiniz. Buna ek olarak, bir hükümet vergilerini aşırı derecede artırdığında, bu tedbiri herhangi bir mal veya hizmetin maliyetlerine ve kar marjına eklemenin maliyeti, söz konusu mal veya hizmeti, onu sunan kişiye teklif etmek veya satın almak uygun olmayabilir. . dava açan kişi için.
Başka bir deyişle, üretici veya alıcının ilgilenmediğine veya doğrudan o mal veya hizmeti sunamayacağına veya alamayacağına karar vermesi. Bu nedenle, o mal veya hizmetin satışları düşecek ve bunun sonucunda toplanan vergilerin miktarı da düşecektir.
Laffer eğrisini anlamak
Laffer eğrisinde, apsis ekseni, olası vergi oranları, belirlenen ürünün karlarına yerleştirilir. ,% 0 ile% 100 arasında bir yüzde cinsinden ölçülür ve t0% 0'a eşitken tmax% 100'e eşittir. Öte yandan, devletin gelirini para cinsinden temsil etmek için kullanılan ve Sizin tarafınızdan tanımlanan bilgisayar ekseni.
El Laffer eğri grafiği Şu şekilde okunabilir: Bir mal veya hizmetin vergi oranı t0 olduğunda, hükümet vergi toplanması olmadığı için vergi toplayarak kar etmez. Devlet vergileri daha fazla artırdıkça, bir mal veya hizmet daha fazla kar sağlar ve dolayısıyla tahsilat artar.
Buna rağmen devlet kazançlarındaki artış genellikle t * 'ye kadar gerçekleşir, bu durumda ideal toplama noktası olarak tanımlanır. Başka bir deyişle, bu, hükümetin vergilerin toplanması yoluyla en fazla parayı elde etmesini sağlayan vergi oranı düzeyi olacaktır.
Ayrıca, t * den başlayarak, söz konusu mal veya hizmet üzerindeki vergilerdeki artış, üretici ve alıcıların her birinin kendi gerekçesiyle o mal veya hizmeti üretme ve satın alma ile daha az ilgilenmesine neden olur. Üreticiler söz konusu olduğunda, çünkü temelde her seferinde çok daha az kazanacaklardı, alıcılar durumunda ise, çünkü genellikle nihai satın alma fiyatında daha fazla artışla karşılaşacaklardı.
Dikkate alındığında t0 ve tmax'a karşılık gelen vergi tahsilatı, yok ise, sonuç, bu uç noktalar arasında, teoride toplanan maksimum para miktarını temsil eden bir ara vergi oranı olması gerektiğidir. Tüm bunlar, hazinenin gelirinin vergi oranının sürekli bir fonksiyonu olması durumunda, sonuç olarak aralığın bir ara noktasında en azından bir maksimumun olduğu iddia edilen Rolle Teoremine dayanmaktadır.
Un eğrinin potansiyel sonucu hükümet vergilerin baskısını belirli bir t * yüzdesinin üzerine çıkarırsa, vergilerdeki artışın ters etki yaratacağıdır, çünkü gittikçe daha düşük olan getiri veya getiri kazanım oranları elde edilir.
Başka bir deyişle, marjinal üreticinin artık mevcut olmaması nedeniyle daha düşük bir tahsilat elde etmeye başlarlar, diğerleri karaborsada faaliyet gösterirken, bazıları kar elde etmemeyi seçer çünkü hükümet gerçekte olduğundan çok daha fazlasını yapar. vergi için al. Sonuç olarak, Laffer eğrisi, vergilerdeki bir azalmanın, yalnızca cari vergi oranlarının eğrinin maksimum noktasının sağında tutulması durumunda geliri artıracağını göstermektedir.
Laffer eğrisi, vergi oranlarındaki değişikliklerin vergi gelirleri üzerinde yakından ilişkili iki etki yarattığı önermesini temsil eder: ekonomik etki ve aritmetik etki. Ekonomik etki durumunda, vergi oranlarının işgücü, ürün ve istihdam üzerindeki olumlu etkisi fark edilirken, yüksek vergi oranları, vergilerin artmasıyla faaliyetlere katılımı cezalandırarak ters bir ekonomik etki yaratmaktadır.
Aritmetik etki, vergi oranının düşük olması durumunda vergi tahsilat miktarının bir sonucu olarak vergi gelirlerinin düşürülmesi gerçeğiyle ilgilidir. Vergiler yoluyla vergi, vergilendirmeye uygun tahsilat ile çarpılan vergi oranına eşittir.
Sonuç olarak ve ekonomik etkiye uygun olarak, % 100 vergi oranı, teorik olarak hükümet herhangi bir gelir elde etmeyecekti çünkü vergi mükellefleri yüksek vergilerin bir sonucu olarak davranışlarını değiştireceklerdi. Temel olarak, çalışmak için herhangi bir motivasyonları olmayacaktı ya da kendi durumlarında, karaborsaya başvurmak ya da sadece takas ekonomisini kullanmak da dahil olmak üzere, vergi ödemekten kaçınmak için başka bir yol seçeceklerdi.
Enflasyon vergisi Laffer eğrisiyle nasıl ilişkilidir?
ile enflasyon frekansı Paranın değerini düşürdüğü için bir vergi olarak görülüyor ve dolayısıyla enflasyon olduğunda, acenteler gerçek dengelerini sabit tutmak istiyorlarsa, nominal paralarını artırmak zorunda kalıyorlar. Bu nedenle Laffer, eğriyi Amerika Birleşik Devletleri'ndeki gelir vergisini temsil edecek şekilde tasarlasa da, aslında enflasyon vergisi modeline uygulanabilir.
Bir taraftan senyoraj, hükümetlerin yalnızca para kazanmaktan sorumlu oldukları için aldıkları gelir veya faydadır, Enflasyon vergisi, kârını enflasyon sonucu elde eden herkesin sermaye kaybını temsil etmektedir. Büyümeyen bir ekonominiz olduğunda, hem enflasyon hem de senyoraj çakışır çünkü enflasyon para miktarının büyümesiyle aynıdır.
Bununla birlikte, büyüyen bir ekonominiz olduğunda, senyoraj ve enflasyon farklıdır çünkü artan gelirin bir sonucu olarak para talebi artabilir. Sadece bu da değil, Merkez Bankasının en yüksek talebi enflasyon olmadan en yüksek arz olarak belirlemesi, ancak kar toplaması da mümkündür. Bu, sıfır enflasyonla bile, para talebindeki artışın bir sonucu olarak senyoraj toplamanın hala mümkün olduğu anlamına gelir.
Enflasyon ve senyoraj arasındaki ilişki Laffer eğrisinde görülebilir.Enflasyon arttıkça, elde edilen paranın daha az olması nedeniyle tahsilatın da artacağı anlamına gelmez. Enflasyon sıfır olduğunda, senyoraj da sıfırdır. Dahası, eğer para talebi enflasyona kıyasla daha hızlı bir oranda düşerse, senyorajın enflasyon sonsuza kadar yükseldikçe istikrarlı bir şekilde düşmesi beklenir. Bunun nedeni, temsilcilerin gerçek bakiyelerini daha az likiditeye sahip, ancak pozitif nominal getiri olan varlıklara dönüştürmeye başlamasıdır.