Krzywa Laffera jest graficznym przedstawieniem relacji między dochodami podatkowymi a podatkowymi stopami procentowymi. Celem krzywej jest pokazanie, jak zmieniają się dochody podatkowe, gdy zmieniają się stopy procentowe. Twórcą tej krzywej jest amerykański ekonomista Arthur Laffer, który przekonuje, że wzrost stawki podatku nie przekłada się na wzrost poboru, ponieważ załamuje się baza podatkowa.
Laffer argumentuje, że w chwili, gdy stawka podatku jest zerowa, dochód skarbu państwa nie istnieje, ponieważ w rzeczywistości żaden podatek nie jest stosowany. Podobnie, jeśli stawka podatkowa wynosi 100%, nie ma dochodu podatkowego, ponieważ żadna firma ani osoba nie zgodziłaby się na wyprodukowanie dobra, którego dochód zostałby w pełni wykorzystany do zapłacenia podatków.
Zdaniem Laffera, jeśli w skrajnych punktach stawek podatkowych pobór podatku jest po prostu zerowy, skutkiem jest istnienie między tymi skrajnościami stawki pośredniej, która umożliwia maksymalny możliwy pobór. Biorąc pod uwagę fakt, że inflacja w każdej gospodarce obniża wartość pieniądza, inflację można postrzegać jako podatek, który przyjmuje się jako utratę wartości w wyniku właśnie tego zjawiska, oraz że posiadacze prawdziwego salda pieniądza nieustannie stykają się z pieniądzem. , obligacje nieindeksowane i instrumenty finansowe.
To w zasadzie dlaczego Krzywej Laffera można użyć do analizy skutków zmian inflacji w dowolnej gospodarce.
Krzywa Laffera i podatki
Możemy wtedy powiedzieć, że plik Krzywa Laffera jest reprezentacją graficzną gdzie można zobaczyć, w jaki sposób na gospodarkę kraju wpływa fakt, że dochód rządu zależy wyłącznie od uzyskiwanych podatków. Krzywa próbuje też wyjaśnić, że wzrost podatków niekoniecznie przekłada się na pozyskanie większej ilości pieniędzy.
W konsekwencji krzywa Laffera pokazuje, że gdy rząd zwiększa pobór podatków poza pewien punkt, Możesz uzyskać znacznie mniej pieniędzy w porównaniu z obniżeniem podatków od towarów i usług. Ponadto, gdy rząd nadmiernie podnosi swoje podatki, wynikający z tego koszt dodania tego środka do kosztów i marży zysku dowolnego towaru lub usługi, oferowanie tego dobra lub usługi temu, kto je oferuje, lub ich nabywanie może nie być wygodne. , dla każdego, kto go pozywa.
Innymi słowy, producent lub kupujący decyduje, że nie jest zainteresowany lub bezpośrednio, że nie może oferować ani kupować tego towaru lub usługi. W związku z tym sprzedaż tego towaru lub usługi załamałaby się, a w rezultacie załamałaby się również kwota pobranych podatków.
Zrozumienie krzywej Laffera
Na krzywej Laffera, na na osi odciętych możliwe stawki podatkowe są nakładane na zyski z produktu określonego ti , które mierzone są w procentach od 0% do 100% i gdzie t0 jest równe 0%, a tmax wynosi 100%. Z drugiej strony oś komputerów to ta, która jest używana do reprezentowania dochodów rządu w pieniądzach i jest identyfikowana przez Ciebie.
El Wykres krzywej Laffera Można to odczytać w ten sposób: gdy stawka podatku od towaru lub usługi wynosi t0, rząd nie osiąga zysku na poborze podatków, ponieważ pobór podatków nie istnieje. W miarę jak rząd coraz bardziej podnosi podatki, towar lub usługa przynosi większe zyski, a co za tym idzie, zwiększa się pobór.
Mimo to wzrost dochodów sektora instytucji rządowych i samorządowych występuje na ogół do t *, który w tym przypadku jest identyfikowany jako idealny punkt zbiórki. Innymi słowy, byłby to poziom stawki podatkowej, który pozwala rządowi uzyskać najwięcej pieniędzy z poboru podatków.
Ponadto począwszy od t * - wzrost podatków od danego towaru lub usługisprawia, że producenci i kupujący są mniej zainteresowani produkcją i kupowaniem tego towaru lub usługi, każdy z własnych powodów. W przypadku producentów, bo w zasadzie za każdym razem zarabialiby znacznie mniej, natomiast w przypadku kupujących, bo często musieliby stawić czoła większym podwyżkom końcowej ceny zakupu.
Biorąc pod uwagę, że pobór podatku odpowiadający t0 i tmax, nie istnieje, w rezultacie między tymi skrajnościami musi istnieć pośrednia stawka podatkowa, która teoretycznie reprezentuje maksymalną kwotę zebranych pieniędzy. Wszystko to opiera się na twierdzeniu Rolle'a, w którym argumentuje się, że jeśli dochód skarbu państwa jest ciągłą funkcją stawki podatkowej, to w konsekwencji w pośrednim punkcie przedziału występuje co najmniej maksimum.
Un potencjalny wynik krzywej polega na tym, że jeśli rząd zwiększy presję podatkową powyżej określonej wartości procentowej t *, wzrost podatków przyniesie efekt przeciwny do zamierzonego, ponieważ zyski lub stopy zwrotu będą coraz niższe.
Innymi słowy, zaczynają uzyskiwać niższy zbiór ze względu na to, że marginalnego producenta już nie ma, inni to, co robią, to działalność na czarnym rynku, podczas gdy niektórzy decydują się nie osiągać zysków, ponieważ rząd znacznie więcej niż to, co faktycznie robią. dostać za podatek. W rezultacie krzywa Laffera sugeruje, że obniżenie podatków zwiększyłoby dochody tylko wtedy, gdyby obecne stawki podatkowe były utrzymywane po prawej stronie maksymalnego punktu krzywej.
Krzywa Laffera przedstawia założenie, że zmiany stawek podatkowych generują dwa ściśle powiązane ze sobą skutki dla dochodów podatkowych: efekt ekonomiczny i efekt arytmetyczny. W przypadku efektu ekonomicznego rozpoznaje się pozytywny wpływ, jaki stawki podatkowe wywierają na pracę, produkt i zatrudnienie, natomiast wysokie stawki podatkowe wywołują odwrotny efekt ekonomiczny, karając udział w działalności wzrostem podatków.
Z kolei efekt arytmetyczny wiąże się z tym, że przy niskiej stawce podatku wpływy podatkowe są zmniejszane w wyniku wysokości poboru podatku, a odwrotnie, gdy stawka podatku jest podwyższana, ponieważ pobór podatku przez podatki jest równa stawce podatku pomnożonej przez zbiór dostępny do opodatkowania.
W rezultacie i zgodnie z efektem ekonomicznym, z 100% stawka podatku, rząd w teorii nie uzyskałby żadnych dochodów, ponieważ podatnicy zmieniliby swoje zachowanie w wyniku wysokich podatków. Zasadniczo nie mieliby motywacji do pracy lub w ich przypadku wybraliby inny sposób uniknięcia płacenia podatków, w tym uciekanie się do czarnego rynku lub po prostu korzystanie z gospodarki barterowej.
W jaki sposób podatek inflacyjny jest powiązany z krzywą Laffera?
z częstotliwość inflacji jest postrzegany jako podatek, ponieważ obniża wartość pieniądza, aw konsekwencji, gdy występuje inflacja, jeśli agenci chcą utrzymać swoje prawdziwe saldo na stałym poziomie, muszą zwiększyć swój nominalny pieniądz. Dlatego chociaż Laffer zaprojektował krzywą tak, aby przedstawiała podatek dochodowy w Stanach Zjednoczonych, w rzeczywistości można ją zastosować do modelu podatku inflacyjnego.
Z jednej strony seniorat to dochód lub użyteczność, które rządy otrzymują za to, że są wyłącznie odpowiedzialne za zarabianie pieniędzy, podatek inflacyjny oznacza stratę kapitałową wszystkich tych, którzy osiągają zyski w wyniku inflacji. Kiedy masz gospodarkę, która nie rozwija się, zarówno inflacja, jak i seniorat zbiegają się, ponieważ inflacja jest tym samym, co wzrost ilości pieniądza.
Jednak w gospodarce rozwijającej się renegocjacje i inflacja różnią się, ponieważ popyt na pieniądz może wzrosnąć w wyniku wzrostu dochodów. Nie tylko to, możliwe jest również, że Bank Centralny uzna najwyższy popyt za najwyższą podaż bez inflacji, ale zbierając zysk. Oznacza to, że nawet przy zerowej inflacji nadal można pobierać emerytury w wyniku wzrostu popytu na pieniądz.
Zależność między inflacją a senioratem można zobaczyć na krzywej LafferaBiorąc pod uwagę, że wraz ze wzrostem inflacji nie oznacza to, że zbieranie również będzie rosło, ponieważ uzyskiwane pieniądze są mniejsze. Kiedy inflacja wynosi zero, seniorat również wynosi zero. Co więcej, jeśli popyt na pieniądz będzie spadał w szybszym tempie niż inflacja, należy się spodziewać, że renegocjacja będzie systematycznie spadać, ponieważ inflacja będzie rosła w nieskończoność. Dzieje się tak, ponieważ agenci zaczynają przekształcać swoje salda realne w aktywa o mniejszej płynności, ale z dodatnim nominalnym zwrotem.