Κατά τα έτη 2006-2008, τα στεγαστικά δάνεια subprime ήταν μια μεγάλη οικονομική κρίση στις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία πλησίασε ακόμη και να επηρεάσει πολλές άλλες χώρες. Υπάρχουν ακόμα πολλοί οικονομολόγοι και εμπειρογνώμονες που τους θυμούνται και που προειδοποιούν για τον κίνδυνο να επιστρέψουν, με άλλα ονόματα, μεταβάλλοντας έτσι την οικονομία μιας χώρας.
Αν θέλετε ξέρετε τι είναι τα υποθηκά υποθηκών, τις συνθήκες που προσέφεραν και τι συνέβη, ώστε τώρα να θεωρούνται ως μεγάλος κίνδυνος, εδώ έχουμε συγκεντρώσει όλες τις πληροφορίες σχετικά με αυτό.
Τι είναι τα στεγαστικά δάνεια subprime
Υποθηκών υποθηκών εμφανίστηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην πραγματικότητα, ήταν «νομική» μορφή στο δάνειο και το πιστωτικό τους σύστημα, και επικεντρώθηκαν άμεσα στις υποθήκες. Σε αυτήν τη χώρα, υπήρχαν δύο τύποι υποθηκών: prime, που είναι αυτά που χορηγούνται σε άτομα με φερεγγυότητα μεγαλύτερη από 660 μονάδες (ανάλογα με την εργασία τους, την ποιότητα ζωής, την τεκμηρίωση, τη δυνατότητα επιστροφής χρημάτων κ.λπ.). το subprime, που ήταν αυτά που απονεμήθηκαν σε άτομα που δεν έφτασαν τους 660 πόντους. Αυτά έλαβαν επίσης άλλα ονόματα, όπως υποθήκες σκουπιδιών ή υποθήκες NINJA (No Income No JOr ή Assets, που μεταφράστηκαν ως υποθήκες για όσους δεν έχουν εισόδημα, εργασία ή δεν είναι ενεργοί).
Ετσι, τα υποθήκες subprime ήταν αυτά που δόθηκαν σε άτομα που είχαν λίγους πόρους, είχαν λίγο εισόδημα, ή ακόμη και καμία δουλειά. Σε αυτήν την περίπτωση, ήταν πολύ επικίνδυνο να χορηγήσετε δάνειο σε κάποιον που δεν μπορούσε να το ξεπληρώσει και έτσι αποφάσισαν να αυξήσουν τα επιτόκια.
Κάτι που πρέπει να θυμάστε είναι ότι αυτές οι υποθήκες δεν ήταν κακές, ήταν στην πραγματικότητα οι ίδιες με τις προνομιακές υποθήκες, αλλά αυτές, επειδή ο ιδιοκτήτης δεν ήταν το «καλύτερο άτομο που εμπιστεύτηκε τα χρήματα», οι προϋποθέσεις επιβλήθηκαν πολύ πιο σκληρές.
Ποιες είναι οι συνθήκες των υποθηκών subprime
Και ποιες ήταν αυτές οι συνθήκες; Τα στεγαστικά δάνεια subprime ήταν ο πόρος που χρησιμοποίησαν πολλές οικογένειες για τα σπίτια τους. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά ενέχουν υψηλό κίνδυνο για τις τράπεζες. Ίσως ένα ή δύο όχι, αλλά οι οντότητες άρχισαν να συσσωρεύονται όλο και περισσότερες από αυτές, και ένα μεγάλο μέρος αυτών άρχισαν να αποτυγχάνουν.
Κατ 'αρχάς, Αυτοί οι τύποι ενυπόθηκων δανείων προορίζονταν για προφίλ που δεν έφτασαν στη φερεγγυότητα που απαιτείται για την παροχή υποθήκης. Και είναι ότι θα μπορούσαν να έχουν πρόσβαση από άτομα που δεν είχαν δουλειά, που είχαν ελάχιστο εισόδημα, ή που δεν ήταν σταθερά ούτε είχαν ακίνητα στο όνομά τους που θα μπορούσαν να τα «εγγυηθούν». Με άλλα λόγια, ο καθένας θα μπορούσε να πάρει υποθήκη subprime ακόμη και χωρίς να έχει δουλειά, χρήματα ή περιουσία.
Λόγω των παραπάνω, και επειδή περιελάμβανε συναλλαγή υψηλού κινδύνου, το επιτόκιο ήταν το υψηλότερο, επειδή υπήρχε μεγάλος κίνδυνος αθέτησης. Α) Ναι, το επιτόκιο ήταν μεταξύ 1,5 και 7 μονάδων πάνω από αυτό που θεωρείται κανονικό. Αλλά δεν τελείωσε εκεί.
επίσης υπήρχαν περισσότερες προμήθειες, όχι μόνο μεσίτες, αλλά άλλες που επέβαλαν οι ίδιες οι τράπεζες και αύξησαν το ποσό που έπρεπε να επιστραφεί σε μια πολύ δύσκολη επιστροφή για αυτήν την ομάδα.
Τέλος, η υποθήκη χορηγήθηκε χρηματοδότηση περισσότερο από το 80% του σπιτιού, αλλά ήταν εύκολο να πάρει η ίδια η τράπεζα να σας κάνει 100% υποθήκη και ακόμη και να φροντίσει τα έξοδα.
Με άλλα λόγια, ήταν μια πολύ «ζουμερή» υποθήκη για όσους το χρειάζονταν. Τι γίνεται όμως με τις τράπεζες;
Υποθήκες Subprime και τράπεζες
Στην περίπτωση των τραπεζών, φαίνεται σχεδόν αδύνατο για μια οντότητα να τολμήσει να κάνει κάτι τέτοιο, σωστά; Και όμως στις Ηνωμένες Πολιτείες συνέβη (αν και ήταν αυτό που προκάλεσε την οικονομική κατάρρευση μετά).
Μα ναι, Οι τράπεζες ήταν ευχαριστημένοι με αυτούς τους τύπους ενυπόθηκων δανείων και όλα επειδή χρησιμοποιούσαν το σχήμα των «ενυπόθηκων ομολόγων». Ήταν μια μορφή στην οποία έβαλαν αυτά τα στεγαστικά δάνεια και τα πούλησαν σε επενδυτικά ταμεία. Δηλαδή, υποστηρίχθηκαν από άλλους που, σε αντάλλαγμα για αυτά τα μπόνους, κέρδισαν «ανταμοιβή». Και όλα φαινόταν να πάνε καλά ... έως ότου δεν ήταν.
Η ιστορία μιας μεγάλης κρίσης
Το 2000, τα στεγαστικά δάνεια subprime ήταν «παζάρι». Ένα άτομο, χωρίς εισόδημα, χωρίς σταθερή εργασία, χωρίς ακίνητα θα μπορούσε να συμφωνήσει να αγοράσει ένα σπίτι, επειδή η τράπεζα του έδωσε υποθήκη, μερικές φορές 100%, μερικές φορές 80%. Αλλά ήταν δικό του. Το μόνο που έπρεπε να κάνετε ήταν να πληρώσετε ένα μηνιαίο τέλος. Και όλα πήγαν καλά. Στην πραγματικότητα, Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Μελετών Χρηματιστηρίου, το 2006 τα αμερικανικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα είχαν βγάλει πολλά χρήματα με αυτό το τραπεζικό προϊόν. Αλλά από εκείνο το έτος και μετά, τα πράγματα έγιναν χειρότερα.
Και πολλοί άνθρωποι σταμάτησαν να πληρώνουν τα τέλη, και αυτό τους έκανε να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Το πρόβλημα ήταν ότι αυτά δεν μπορούσαν να μεταπωληθούν πιο ακριβά, επειδή η τιμή ήταν ήδη στην κορυφή, και άρχισαν ακόμη και να πέφτουν. Έτσι, οι τράπεζες είχαν πολλά σπίτια και χρέη. Επιπλέον, όσοι είχαν αγοράσει τα ομόλογα άρχισαν να βλέπουν ότι δεν θα λάβουν τίποτα, αντίθετα, χάνουν όλη την αξία που είχαν επενδύσει. Και αυτό ώθησε τα κεφάλαια και τις τράπεζες να αρχίσουν να αντιμετωπίζουν προβλήματα ρευστότητας, να χρεοκοπήσουν ... Αυτό προκάλεσε τη γνωστή οικονομική κρίση της περιόδου 2007-2008.
Υπάρχουν υποθήκες σκουπιδιών στην Ισπανία;
Το μεγάλο ερώτημα για πολλούς. Υπό αυτήν την έννοια, τα υποθηκών υποθηκών ήταν πράγματι της Αμερικής. Αλλά δεν χρειάζεται να περπατήσετε πολύ μακριά για να το δείτε αυτό, Παρόμοια στοιχεία υπήρχαν επίσης στην Ισπανία.
Στην πραγματικότητα, σχεδόν ταυτόχρονα με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη δεκαετία του 2000, τα λεγόμενα στεγαστικά δάνεια χωρίς ασφάλεια άρχισαν να βγαίνουν από τις τράπεζες. Οι συνθήκες τους ήταν πολύ παρόμοιες με το subprime και ναι, οι συνέπειες ήταν επίσης οι ίδιες: η οικονομική κρίση από την οποία, αυτή τη στιγμή, η Ισπανία δεν κατάφερε ακόμη να βγει.
Και τώρα;
Δεν μπορούμε να σας πούμε ότι δεν υπάρχουν υποθήκες subprime, junk, NINJA ή οτιδήποτε θέλετε να τους καλέσετε σήμερα. Η αλήθεια είναι Ναι, μπορούν να υπάρχουν, με άλλο τρόπο, και με πολύ παρόμοιες συνθήκες. Ωστόσο, πολλές τράπεζες έχουν μάθει το μάθημά τους και τώρα η πρόσβαση σε υποθήκη είναι πολύ πιο δύσκολη από πριν. Στην πραγματικότητα, παρόλο που οι τράπεζες είναι πιο ανοιχτές στο δανεισμό χρημάτων, «κρατούν την πλάτη τους» με τις εγγυήσεις ή τα στοιχεία που εγγυώνται ότι θα λάβουν τα χρήματα πίσω.