Πριν από μερικά χρόνια, η λεγόμενη ρήτρα κατώτατου ορίου και η επίδρασή της στα στεγαστικά δάνεια μεταπήδησε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, σε σημείο που η τράπεζα θα μπορούσε να υποχρεωθεί να επιστρέψει αυτό που πληρώθηκε περισσότερο για την εφαρμογή τους. Αλλά, Τι είναι οι ρήτρες δαπέδου;
Αν ακόμα δεν ξέρετε σε τι αναφέρεται αυτό, πώς να ξέρετε αν το έχει η υποθήκη σας και γιατί θεωρούνται καταχρηστικά, ήρθε η ώρα να βρείτε όλες τις πληροφορίες που πρέπει να γνωρίζετε.
Ρήτρες δαπέδου, τι είναι αυτές;
Οι ρήτρες κατώτατου ορίου είναι στην πραγματικότητα μικρές "προσθήκες" που περιλαμβάνονται στις συμβάσεις υποθηκών και που καθορίζουν ένα ελάχιστο ενδιαφέρον για μια μεταβλητή υποθήκη. Αυτό ισχύει κάθε φορά που το σημείο αναφοράς συν το spread δεν φτάνει τη συγκεκριμένη τιμή.
Με άλλα λόγια, Είναι μια ρήτρα που περιλαμβάνει η τράπεζα και λέει ποιος είναι ο ελάχιστος τόκος που πρόκειται να πληρώσει ο χρήστης, ανεξάρτητα από το αν ο δείκτης αναφοράς, που είναι συνήθως το Euribor σε υποθήκες μαζί με το διαφορικό, είναι μικρότερος από αυτό το ελάχιστο.
Δηλαδή, εάν η ρήτρα σας καθορίσει ότι το ελάχιστο είναι 3%και τον μήνα που πέφτει το Euribor και με τη διαφορά το ποσοστό είναι 1,5%, θα συνεχίζατε να πληρώνετε αυτό το 3%.
Ένα άλλο όνομα με το οποίο είναι γνωστές οι ρήτρες ορόφων είναι τα πατώματα στεγαστικών δανείων. Στην πραγματικότητα, και οι δύο όροι αναφέρονται στο ίδιο πράγμα.
Γιατί είναι καταχρηστικά
Τώρα γιατί είναι καταχρηστικό; Εκτός από την προϋπόθεση ότι πολλοί υποθηκευμένοι δεν το συνειδητοποιούν μέχρι να αρχίσουν να το αισθάνονται στις τσέπες τους, βλέποντας πώς οι άλλοι πληρώνουν λιγότερο και κάποιος πρέπει να παραμένει ο ίδιος, είναι επίσης επειδή αυτές οι ρήτρες πολλές φορές εισήχθησαν χωρίς διαφάνεια στην περίπτωση των τραπεζών, Με άλλα λόγια, δεν εξήγησαν τι σήμαινε να τους έχεις στο συμβόλαιο, γι ’αυτό και πολλοί άρχισαν να καταγγέλλουν τις τράπεζες.
Και ήταν το 2013 όταν το Ανώτατο Δικαστήριο δήλωσε ότι το ελάχιστο ενδιαφέρον για κατάχρηση ήταν μηδενικό, υπό την προϋπόθεση ότι είχε γίνει με έλλειψη διαφάνειας. Λίγο καιρό αργότερα, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης επέτρεψε σε όσους επλήγησαν να ανακτήσουν τα χρήματα που πληρώθηκαν για περισσότερα από το σύνολο της υποθήκης τους.
Όταν ισχύουν οι ρήτρες του ορόφου
Οι ρήτρες του ορόφου εφαρμόζονται εδώ και πολλά χρόνια. Επομένως, μην εκπλαγείτε να το βρείτε ακόμη και σε συμβάσεις υποθηκών που έχουν ήδη λήξει. Σε γενικές γραμμές, εφαρμόστηκαν σε στεγαστικά δάνεια άμεσα και έμμεσα. ήταν κάτι που περιλάμβαναν σχεδόν όλα τα στεγαστικά δάνεια και, εκτός εάν το άτομο διαπραγματευόταν με την τράπεζα, αυτό συμπεριλαμβανόταν.
Αυτό είναι Δεν ήταν κάτι που ζήτησαν οι ίδιοι οι υποθηκευμένοι, ή ότι προστέθηκε από x έξτρα υπηρεσίες, αλλά αποτελούσε «κανόνα» των τραπεζών.
Σήμερα αυτά θεωρούνται καταχρηστικά, αλλά δεν σημαίνει ότι όροι και αριθμοί παρόμοιοι με αυτούς δεν μπορούν να προκύψουν, οπότε κατά την υπογραφή σύμβασης υποθήκης, είναι πολύ σημαντικό να το αναθεωρήσετε και, αν δεν το καταλαβαίνετε, να πάτε σε έναν επαγγελματία που μπορεί εκτιμήστε αν είναι "νόμιμο" ή υπάρχει κάτι που μπορεί να θεωρηθεί αρνητικό στο παρόν και το μέλλον του υποθηκοφύλακα.
Το έχει η υποθήκη μου;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, παρά τα χρόνια που περνούν, θα εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τις ρήτρες του όρου που εφαρμόζονται στη σύμβαση υποθήκης τους. Και αυτό συνεπάγεται ότι, αν ισχυριστείτε, η τράπεζα είναι υποχρεωμένη να σας επιστρέψει τα χρήματα. Αλλά, για να το πετύχουμε αυτό, το πρώτο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι να γνωρίζουμε αν είναι πραγματικά ή όχι.
Για να ξέρετε αν τα έχει μια υποθήκη ή όχι, πρέπει συμβουλευτείτε τη σύμβαση υποθήκηςΤο Φυσικά, μην συγχέεστε με την πράξη πώλησης γιατί δεν έχει καμία σχέση. Σε αυτήν τη σύμβαση, η οποία επισημοποιεί την υποθήκη στο σπίτι, πρέπει να μεταβείτε στην ενότητα "οικονομικοί όροι". Εκεί, προσπαθήστε να εντοπίσετε ένα κείμενο παρόμοιο με αυτό:
"Σε καμία περίπτωση το ετήσιο ονομαστικό επιτόκιο που προκύπτει από κάθε διακύμανση δεν μπορεί να είναι υψηλότερο από Χ% ή χαμηλότερο από Χ%".
Εάν το έχετε βρει, τότε έχετε επιβάλει όχι μόνο ρήτρες δαπέδου, αλλά και ανώτατο όριο. Άλλοι όροι που χρησιμοποιούν συχνά οι τράπεζες για αυτούς είναι: "μείωση επιτοκίου", "ελάχιστο επιτόκιο", "περιορισμός επιτοκίου", "σήραγγα" ή "ελάχιστο όριο".
Το επόμενο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να ελέγξετε την απόδειξη για τους τελευταίους δύο μήνες και να συγκρίνετε το επιτόκιο που καταβλήθηκε. Δεν είναι το ίδιο με το άθροισμα του Euribor συν το συμφωνημένο διαφορικό; Έτσι έχετε ήδη αδιάψευστη απόδειξη ότι έχετε αυτήν τη ρήτρα.
Πώς να διεκδικήσετε τις ρήτρες ισολογισμού
Γνωρίζετε ήδη λίγο περισσότερο σε βάθος για τις ρήτρες κατώτατου ορίου και πώς να τις βρείτε στην υποθήκη σας, αλλά τι να κάνετε αν τις βρείτε; Λοιπόν, μπορείτε να ζητήσετε την επιστροφή όσων έχετε πληρώσει περισσότερο, μέχρι το τελευταίο ευρώ. Για να γίνει αυτό, υπάρχουν δύο τρόποι.
Εξωδικαστικός τρόπος
Αυτό είναι ίσως το ιδανικό για πολλούς, αφού είναι δωρεάν και προστατεύεται από το Royal Decree-Law 1/20017. Βασίζεται στην απαίτηση να επιστρέψει η τράπεζα ό, τι έχει χρεωθεί για τη συγκεκριμένη ρήτρα. Για να το κάνετε αυτό, πρέπει:
Υποβάλετε επίσημη αξίωση στην Εξυπηρέτηση Πελατών της τράπεζας. Εάν η τράπεζά σας έχει εξαφανιστεί ή έχει συγχωνευθεί με άλλη, τότε θα πρέπει να το κάνετε στη νέα οντότητα.
Η τράπεζα πρέπει να απαντήσει σε αυτόν τον ισχυρισμό. Και μπορείτε να το κάνετε με δύο διαφορετικούς τρόπους: να αποδεχτείτε το αίτημα και να παρουσιάσετε τον υπολογισμό που έχουν κάνει, αναλυτικά, ώστε να γνωρίζετε τι πρόκειται να σας επιστρέψουν. Αλλά, να είστε προσεκτικοί, γιατί μπορεί να μην είναι αυτό που πραγματικά χρωστάτε, αλλά θα σας κάνουν μια προσφορά, είτε για την επιστροφή είτε για τη μείωση του στεγαστικού κεφαλαίου, για επένδυση σε τραπεζικές υπηρεσίες κ.λπ.
Ο άλλος τρόπος με τον οποίο μπορούν να απαντήσουν είναι η άρνηση του ισχυρισμού. Εάν συμβεί αυτό, ή έχουν περάσει τρεις μήνες από τότε που προσπαθείτε να καταλήξετε σε συμφωνία, η διαδικασία τελειώνει χωρίς λύση και στη συνέχεια θα μπορείτε να υποβάλετε νομικές ενέργειες (κάτι που, ενώ βρίσκεστε σε αυτόν τον δρόμο, δεν μπορείτε να το κάνετε).
Δικαστικός τρόπος
Στην περίπτωση αυτή αποτελείται από υποβάλετε καταγγελία στο δικαστήριο στην τράπεζα. Για να το κάνετε αυτό, πρέπει να πάτε σε κάποιον που ειδικεύεται σε καταχρηστικές ρήτρες (σε κάθε επαρχία υπάρχει συνήθως μία). Μια άλλη επιλογή είναι να πάτε σε δικηγόρους και να τους αφήσετε να το βάλουν. Φυσικά, πρέπει να πληρώσετε ένα τέλος και παροχή κεφαλαίων. Αλλά εάν η τράπεζα υποχρεωθεί να πληρώσει όλα τα νομικά έξοδα, στην πραγματικότητα δεν θα χρειαστεί να πληρώσετε τίποτα.
Εδώ η λύση θα δοθεί από έναν δικαστή που θα καθορίσει εάν έχετε δικαίωμα επιστροφής χρημάτων ή όχι.
Έχετε περισσότερες ερωτήσεις σχετικά με τις ρήτρες του ορόφου;