Liczby mówią wszystko i są tak rozstrzygające. Według raportu «Ubóstwo 3.0. Postępy w ubóstwie »Stała się Andaluzja najbiedniejszy region w Europie (w 2010 uplasował się na piątym miejscu). Ponad 40% populacji Andaluzji żyje w kręgu ubóstwa, czyli mniej więcej trzy i pół miliona ludzi. Rząd nadal mówi o niezwykłym ożywieniu w gospodarce ...
Andaluzja ma Stopa bezrobocia 35,8%, co powoduje, że w ostatnich latach majątek jej obywateli bardzo się podupadł. Dla wielu tysięcy ludzi nie jest możliwe nie tylko związanie końca z końcem (tych, którzy pobierają opłaty religijne), ale nawet robienie postępów. Istnieje ogromna niezdolność do pokrycia nieprzewidzianych wydatków i różnica między bogatymi a biednymi robi się za duży (to już 7%, dwa punkty więcej niż w 2010 r.).
Do tych liczb trzeba też dodać te, które ze wstydu lub dzięki pomocy rodzin nie pojawiają się w rejestrach ubogich. To uczyniłoby postać jeszcze bardziej krwawą, niż jest. Czy zatem, jak mówią nam władze wyższego szczebla, znajdujemy się w fazie ożywienia gospodarki? Moglibyśmy to obszernie omówić w świetle tych wyników, prawda?
Narastająca bieda, która według najgorszych perspektyw będzie trwać tak długo, jak długo rządy będą działać stawianie rynków przed ludźmi. Nie idąc dalej, w ogólnym budżecie państwa na 2014 r. Rozważa się 36% spadek pozycji usług socjalnych i 39% wzrost innowacji wojskowych. Coś, co, patrząc na to, co dzieje się nie tylko w Andaluzji, ale w całej Hiszpanii, jest zupełnie nie na miejscu.
Do tego stopnia, że sześć głównych miast andaluzyjskich, Sewilla, Malaga, Granada, Huelva, Kadyks i Jerez de la Frontera, zwołało koncentracje i wydarzenia z okazji Światowy Dzień Walki z Ubóstwem. Żądania te zostaną skierowane do rządu centralnego i Junta de Andalucía w celu sporządzenia budżetów wspierających politykę społeczną oraz walkę z ubóstwem i nierównościami.
Biorąc pod uwagę tę panoramę, nie jest zaskakujące, że Andaluzja idzie ścieżką upadłość społeczna. 12% populacji Andaluzji ma opóźnienia w opłacaniu rachunków, takich jak prąd, woda lub kredyt hipoteczny, czyli o trzy punkty więcej niż średnia krajowa. Podobnie 66% uczniów nie ma dostępu do żadnych zasobów edukacyjnych, takich jak podręczniki, komputery czy kalkulatory… 66% !!!…
Wciąż pamiętam to motto Chavesa i Griñána, byłych prezesów zarządu, którzy powiedzieli coś w rodzaju „Unstoppable Andalusia” ...
Wizerunek - Niewolnicy SAS
To jest to, czym przez tyle lat rządziło PSOE… Podobnie jak w przypadku ZP, wydawanie środków na ministerstwa ds. Równości itp. … A curraaaarrrrrrrrr
Dlaczego Andaluzja jest autonomią o największym bezrobociu i największym zacofaniu w edukacji w całej Hiszpanii?
Ten artykuł nie jest rygorystyczny. Bieda rośnie w Andaluzji i chociaż wydaje się, że krytykuje rząd andaluzyjski, obwinia za to rząd centralny.
Aby być rygorystycznym w podejściu i móc potwierdzić lub zaprzeczyć konsekwencjom, trzeba wiedzieć, co dzieje się w pozostałej części Hiszpanii. Jeśli podąża za tym samym trendem co Andaluzja, to wina leży po stronie rządu centralnego, ale jeśli w pozostałej części Hiszpanii ubóstwo maleje i tutaj rośnie, to wina leży po stronie rządu andaluzyjskiego.
TO HISZPANIA - TO NIE WENEZUELA
LEE ESPAÑOL- ANTENA 3 I AMERICA CNN
Andaluzja to właśnie region, w którym rynki mają mniejsze znaczenie, a dotacje większe. Co twierdzi autor tego artykułu? Naprawić to z mniejszym rynkiem i jeszcze większymi dotacjami? Dlaczego musimy znosić ludzi, którzy wiedzą, jak rozwiązywać problemy tylko przez obrażanie prywatnej inicjatywy i żebranie polityków na co dzień?
Niezwykłe ożywienie gospodarki? O ile wiem, jesteśmy w kraju, w którym dług publiczny przekracza PKB ...
W każdym razie nie znam reszty danych, ale są takie, które są po prostu fałszywe. Artykuł mówi, że 66% uczniów z Andaluzji nie ma dostępu do żadnych zasobów edukacyjnych. Problem w tym, że Junta de Andalucía dostarcza podręczniki 100% uczniów, więc nie wiem, jak poprzeć to twierdzenie. A jeśli chodzi o tych, których 40% populacji Andaluzji żyje w kręgu ubóstwa, no cóż, mogę się mylić, ale nie mam też wrażenia, że to prawda. Uczę w instytucie i znam realia społeczne wielu dzieci i nie dostrzegam takiej sytuacji jak opisana, nawet jeśli mogłaby być taka, że sama siebie oszukuję.