Er is een zeer selecte groep binnen Spaanse aandelen die bestaat uit effecten die rond of in de buurt van 100 euro per aandeel worden verhandeld. Ze zijn niet buitensporig, maar trekken door deze bijzondere kenmerken wel de aandacht van kleine en middelgrote beleggers. Tot het punt dat het kan terugtrekken naar open posities denken dat het erg dure waarden zijn en een psychologisch effect hebben op hun beslissingen. Zoals u zelf zeker heeft ervaren op een bepaald punt in uw geschiedenis in de beleggingssector.
Binnen deze algemene context lijdt het geen twijfel dat deze groep van Spaans nationaal inkomen een zeker kan creëren angst bij investeerders. Tot het punt dat ze geen onderdeel worden van de titels die op de radar van hun operaties staan. Zo niet, integendeel, dan worden hun acties niet eens overwogen voor het openen van enige vorm van investeringsstrategie. Dat wil zeggen, ze bestaan niet voor uw belangen om uw beschikbare kapitaal winstgevend te maken.
Maar in die zin mag niet worden vergeten dat deze waarden, alleen al door te handelen op niveaus in de buurt van 100 euro per aandeel, niet hoeven te betekenen dat ze duur zijn. Deze parameter wordt bepaald door andere verschillende variabelen. Dat wil zeggen, een bedrijf met een beursnotering van 103 euro betekent niet dat het op dat moment duur is, want het kan het tegenovergestelde zijn: het is goedkoop en vertegenwoordigt een echte zakelijke kans. Maar dat louter door het feit dat we in de driecijferige cijfers handelen, komt voort uit onze beslissingen om aandelen te kopen.
100 euro: zijn ze duur of goedkoop?
Als Spaanse aandelen ergens door worden gekenmerkt, is dat doordat er een aantal is genoteerd met zeer hoge aandelenkoersen. Een van de voorbeelden van deze trend wordt weergegeven door Acciona dat deze barrière binnen zijn bereik ligt in zijn prijsniveaus. En het resultaat is dat het een van de meest aanbevolen waarden is door financiële tussenpersonen en wat nog belangrijker is: het vertoont een volkomen vlekkeloze stijgende lijn op middellange en lange termijn. Waar het een potentieel voor herwaardering vertoont dat hoger is dan dat van bedrijven die in beperktere cijfers zijn genoteerd.
Maar de waarheid is dat slechts één van de leden van de Ibex 35 degene is die uiteindelijk de drempel van 100 euro per aandeel overschrijdt, zoals het geval is bij Aena. Terwijl er op de aandelenmarkten van onze omgeving meer voorstellen zijn van deze kenmerken, zoals in specifieke gevallen van de Duitse Dax of Franse Cac 40, die meer voorstellen van deze kenmerken presenteren, zelfs met veel opvallendere marges dan op de Spaanse aandelenmarkt. Met andere woorden, het is een trend die op internationale aandelenmarkten als normaal en frequent moet worden beschouwd.
Vidrala staat op het punt het te bereiken
Aan de andere kant is er ook nog een kandidaat toegevoegd om 100 euro te halen, zoals de beursgenoteerde Vidrala. Een van de klassiekers onder de meest conservatieve of defensieve beleggers en dat maakt deel uit van de beleggingsportefeuille van veel van deze mensen. Als een van de effecten van de nationale continue markten die de afgelopen jaren het meest heeft gewaardeerd, met een gemiddelde en jaarlijkse winstgevendheid rond 5,5%. Boven enkele van de blue chips van nationale aandelen. Hoewel in het geval van Vidrala met een aanzienlijk lagere liquiditeit en dat beïnvloedt het feit van het aanpassen van de instap- en uitstapprijzen.
Aan de andere kant zijn een van de andere beursgenoteerde effecten die in deze speciale aandelenmarktgroep zijn geïntegreerd enkele van de nieuwe bedrijven die zijn geïntegreerd in de alternatieve aandelenmarkt (MAB). Hoewel ze zijn blootgesteld aan een verwatering van hun prijzen, zoals is gebeurd bij enkele van de bekendste waarden van nationale aandelen. Tot het punt dat deze momenteel worden verhandeld tegen 20, 30 of 40 euro. Maar omdat deze wijziging in de prijsconfiguratie is doorgevoerd. Zonder grote incidenten in het technische aspect van deze voorstellen van de nationale continue markt.
Verwatering in kapitaal
Een aspect waarmee bij sommige van deze voorstellen op de nationale aandelenmarkt rekening moet worden gehouden, is natuurlijk de verwatering van kapitaal. Met betrekking tot deze zeer bijzondere factor moet worden opgemerkt dat Spaanse bedrijven die deze drempel hebben overschreden de afgelopen jaren ervoor hebben gekozen om een 'splitsing' in hun aandelen uit te voeren, net als de gevallen van Inditex en iets later CAF. Deze acties zijn de acties van kleine en middelgrote investeerders gaan misleiden. Tot op het punt dat ze misschien niet weten wat er met deze waarden gebeurt en daarom voeren ze geen operaties uit op de pleinen van ons land.
Aan de andere kant is het ook nodig om te benadrukken dat dit soort operaties zijn ontwikkeld om te zijn concurrerender bij het bepalen van uw prijzen. Zodat op deze manier kleine en middelgrote beleggers kunnen kiezen met meer garanties bij de aan- en verkoop van aandelen op de beurs. Dit is een van de belangrijkste redenen waarom Inditex en andere bedrijven voor deze beursbewegingen hebben gekozen. Met een direct effect op de prijzen die de prijzen van deze effecten bepalen.
Waarden onder de 100 euro
Dan is er nog een reeks waarden die nog geen niveaus van 100 euro hebben bereikt. Zo niet, integendeel, ze bewegen in de prijs van 70, 80 of 90 euro en dat ze ten koste gaan van het aanvallen van deze psychologische niveaus. In die zin is het voldoende om te onthouden dat er andere effecten zijn die zich in deze omstandigheden bevinden, aangezien ze genoteerd zijn nog veel verder dan de drempel van 100 euro per aandeel. Na Aena, Airbus, Barón de Ley, Acciona en Vidrala is het volgende bedrijf op de continue markt met de hoogste prijs per aandeel Amadeus. Precies een van de grote sterren van de nationale aandelenmarkt.
Anderzijds blijven de overige op de Spaanse beurs genoteerde bedrijven onder de drempel van 50 euro per aandeel. Op de meest voorkomende niveaus voor mensen die zich bezighouden met het verhandelen van deze financiële activa. Van BBVA tot Endesa en via ACS of Ferrovial. Een hele reeks voorstellen om de beslissing de komende maanden gemakkelijker te maken voor kleine en middelgrote beleggers. Zonder naar aandelen te hoeven gaan met zulke hoge prijzen en dat kan leiden tot wat beleggers hoogteziekte noemen.
Besparingen op commissies van deze waarden
Vooral beleggers die veel operaties per jaar uitvoeren, beide gericht op de korte, middellange of lange termijn, kunnen profiteren van de vlakke beurskoersen die steeds meer financiële instellingen op de markt brengen en die aanzienlijke besparingen in termen van provisies mogelijk maken. voor uitgevoerde bewerkingen. Uw tarief is gelokaliseerd tussen 10 en 20 euro per maand ongeveer, en voor een persoon die bijvoorbeeld in totaal vier operaties per maand uitvoert, kan de besparing gemiddeld ongeveer 30 euro per maand zijn, wat ook helpt om de investering te optimaliseren.
In elk geval stelt het forfaitaire tarief op de beurs de gebruiker in staat om zoveel aan- en verkooptransacties uit te voeren als hij wil, zoals het geval is bij telefoon- of internettarieven. Hoewel de toepassing ervan niet erg wijdverspreid is in de financiële sector, omvat het vooral banken en spaarbanken die opereren via internet en de brokers, zowel nationaal als internationaal, die de beste voorwaarden bieden. Ze zijn nuttig, zowel om te opereren in waarden die op het niveau van 100 euro liggen als in de rest van de Spaanse aandelen.
Hoe de operaties het hoofd te bieden?
Nadat aandelen de afgelopen 12 maanden met iets meer dan 3% zijn gedaald, is het logisch te denken dat er op middellange en lange termijn koopkansen kunnen ontstaan, ook in deze waarden met ogenschijnlijk zo hoge koersen. Maar deze keer altijd via een selectief aanbod en voorzichtig met bedrijven die een positief gedrag kunnen vertonen tijdens het nieuwe handelsjaar. Zonder te worden beïnvloed door het feit dat ze momenteel voor een of andere prijs worden vermeld. Zonder invloeden om waardering te herwaarderen of te verliezen in de wet van vraag en aanbod.
Met groeipotentieel dat in dezelfde lijn kan liggen als de rest van de voorstellen om te investeren in de nationale aandelenmarkt. Dat wil zeggen, met verhoudingen die in sommige gevallen variëren van 5% tot 20%. Op deze niveaus zou er ruimte zijn voor extra verhogingen tot aan de gemiddelde waardering die door de marktconsensus wordt gegeven voor de aandelen van deze beursgenoteerde ondernemingen. Zonder enige vorm van beperkingen die verder gaan dan die gegenereerd door de technische en fundamentele analyse. Zodat op dezelfde manier investeerders in perfecte omstandigheden verkeren om hun beschikbare kapitaal winstgevend te maken. En indien mogelijk met een verstandige verbetering van uw verdiensten.