De premier van Turkije, Recep Tayyip Erdogan, hij is letterlijk aan het rommelen in zijn land (hij heeft bijvoorbeeld al vandaag YouTube gecensureerd om video's te vermijden die hem storen). Daar gaat het niet goed. De rellen van een paar maanden geleden in de Gezi-park in Istanbul ze hadden al een glimp opgevangen van wat er zou komen. De regering-Erdogan wordt nu geconfronteerd met een zeer ernstig economisch probleem.
La turkije economie het vertraagt in een zeer gevaarlijk tempo. De munteenheid zweeft rond dieptepunten ten opzichte van de dollar en sommige van de grote bedrijven hebben te maken met enorme buitenlandse schulden. En dit alles ondanks het feit dat Erdogan zelf aan het begin van zijn ambtstermijn in 2003 de aandacht wist te trekken van investeerders uit andere delen van Europa, Rusland en China.
Toen de crisis de meer ontwikkelde economieën begon te treffen, richtten beleggers hun zinnen uitsluitend op de meer opkomende markten, die hogere rendementen beloofden. Turkije was een van hen. Andere landen in Europa keken met jaloezie naar de opmars van het kapitaal naar Turkse bodem.
Tijdens de buitenlandse hausse heeft Turkije zo'n hausse genoten dat zelfs het BBP van het land en de inkomen per hoofd het is sinds 2003 driemaal gestegen. Afgelopen zomer eindigde het echter allemaal, toen investeerders, dankzij de economische stabiliteit van de Verenigde Staten, hun geld van de markten begonnen op te nemen tot het nu in opkomst was. Tijdens dit proces het Turkse inflatie het werd op 7,4% geplaatst, ruim boven de aanvankelijke prognoses.
De valuta van het land, de lira, begon te dalen, waardoor de Turkse centrale banken gedwongen werden een radicale aanpak te volgen en de rentetarieven gingen van 7% naar 12%. Met deze maatregelen probeerden ze in ieder geval de exit uit buitenlandse hoofdsteden. Maar natuurlijk houdt een hogere rente een plotselinge stop van de economische groei in. Naarmate de schuld stijgt, stijgen de prijzen in een staartbijterende wijting.
Erdogan was fel gekant tegen de maatregelen van de banken en concludeerde dat dit een samenzwering tegen hem en zijn regering was. Ondertussen is de armoede in kalkoen groeit aanzienlijk. Het is merkwaardig dat een land dat tot de twintig grootste economieën ter wereld behoort, een op de vijf inwoners heeft die onder de armoedegrens leven, een van de hoogste cijfers ter wereld.
De waarheid is dat Turkije tijden van onzekerheid en sociale onrust doormaakt. De aandelenmarkt heeft al een derde van de waarde verloren die het rond deze tijd in 2013 had. De lokale verkiezingen van dit weekend kunnen cruciaal zijn.
Afbeelding - Frontpage Mag